Almancada Hece ve Vurgu

Almancada hece ve vurgu birbiriyle iç içe geçmiş iki konudur. Alt başlıklar halinde bu iki konu özetlenmiştir.

Almancada Hece

Silben olarak bilinen Almancada heceler dil heceleri (Sprachsilben) ve telaffuz heceleri (Sprechsilben) olmak üzere iki gruba ayrılır.

Sprachsilben, yani dil hecelerinde sözcüğün anlamı temel alınır ve sözcük Vorsilbe (önek), Wurzel (kök) ve Endung (sonek) olmak üzere üç bölüme ayrılır. Örneğin;

Wiederholung –> Wieder (önek) – hol (kök) – ung (sonek)

Sprechsilben, yani telaffuz hecelerinde ise sözcüğün anlamı göz önüne alınmadan sözcük normal bir şekilde hecelerine ayrılır. Ayrıca yazı dilinde de satır sonundaki bitmemiş sözcük de bu hece grubuna göre ayrılır. Örneğin;

Wiederholung –> Wie (hece) – der (hece) – ho (hece) – lung (hece)

Almancada Vurgu

• Almancada genel olarak kelimelerin ilk heceleri vurgulu bir şekilde okunur:

entlang –> ent-lang, Hase –> Ha-se, Montag –> Mon-tag

• Bileşik kelimelerde vurgu genel olarak ilk kelime üzerindedir:

Fahrkarte, Schulferien, achtzehn

• Almancada ayrılabilen ekler olarak adlandırılan önek barındıran kelimelerin bu önekleri vurgulu bir şekilde okunur. Bu öneklerden yaygın olanları: ab-, an-, auf-, aus-, bei-, durch-, ein-, mit-, nach-, über-, wieder-, zu-

Abfahrt, annehmen, Aufzug, wiederbringen

• Ayrılamayan önek olarak adlandırabileceğimiz önek barındıran kelimelerde ise vurgu kök hücresinde olur. Ayrılamayan öneklerden yaygın olanları: be-, ent-, emp-, ge-, ob-, ver-, zer-

empfinden, besprechen, entlassen

• -ei, -ie, -ieren ile biten kelimelerde vurgu, bu heceler üzerinde olur:

Turkei, Biologie, telefonieren