Almancada zu + Infinitiv (zu + mastar) Cümleleri

Almancada zu + Infinitiv (fiilin mastar hali) yapısı, bir ana cümlenin devam eden parçası olarak şeklinde kullanıldığından ilk bakışta yancümlelere benzer.

Almancada zu + Infinitiv

Genel olarak Infinitivsatz’larla dass, wenn, weil… gibi bağlaçlarla yapılan yancümleler arasında temel bir fark vardır:

Infinitivsatz’ların kendilerine ait bir öznesi yoktur. Buna karşılık bağlı oldukları ana cümlelerin öznesini (ya da bazen nesnesini) kendi özneleriymiş gibi kullanırlar. Bu sayede aynı özne (nesne) tekrar edilmemiş olur.

Zu + Infinitiv ile cümle yaparken virgül ile ana cümleye bağlanır ve zu + Infinitiv cümlenin sonuna gider.

Aşağıdaki örnekte verilen iki cümleyi zu + Infinitiv ile birleştirelim:

Ich habe keine Lust. Ich lese etwas nach dem Essen. Canım istemiyor. Yemekten sonra bir şey(ler) okuyorum.

Ich habe keine Lust, etwas nach dem Essen zu lesen. Yemekten sonra bir şeyler okumayı canım istemiyor.

Yukarıdaki örnekte öznelerin kim oldukları çok belli. Bazen her iki cümlede es ve man gibi belirsiz özneler olabilir. Bu tarz cümleler de yine benzer şekilde zu + Infinitiv yapısı kurulabilir.

Es lohnt sich. Man reist nach Deutschland. (O) değer. Almanya’ya seyahat ediliyor.

Es lohnt sich, nach Deutschland zu reisen. Almanya’ya seyahat etmeye değer.

Ana cümlenin Akkusativobjekt’i veya Dativobjekt’i yan cümledeki özne ile aynı kişiye göndermede bulunuyor olabilir. Benzer şekilde bu tarz cümlelerde de zu + Infinitiv yapısı kurulabilir.

Ich habe ihn gebaten. Er hilft mir. Ondan rica ettim. O bana yardım ediyor.

Ich habe ihn gebaten, mir zu helfen. Ondan bana yardım etmesini rica ettim.

Ayrılabilen bir fiil kullanıldığında zu, ayrılabilen ek ile fiil arasına girer.

Erlauben Sie mir bitte. Ich mich Ihnen kurz vorstelle. Lütfen bana izin ver. Kendimi kısaca tanıtacağım.

Erlauben Sie mir bitte, mich Ihnen kurz vorzustellen. Lütfen kısaca kendimi tanıtmama izin verin.

Sadece zu + Infinitiv’den oluşan yan cümleleri virgül ile ana cümleden ayırmak yerine direkt ana cümle içine alınabilir.

Wir haben angefangen. Zu arbeiten. Biz başladık. Çalışmak

Wir haben zu arbeiten angefangen. Biz çalışmaya başladık.

Zu + Infinitiv yapılarıyla kurulan her cümle istenirse dass bağlacı kullanılarak da yapılabilir.

Der Zeuge meint den Einbrecher gesehen zu haben. Tanık, hırsızı gördüğünü söylüyor.

Der Zeuge meint, dass er den Einbrecher gesehen hat. Tanık, hırsızı gördüğünü söylüyor.

Buna karşılık dass bağlacı kullanılarak oluşturulmuş her cümle (özneler farklı olabileceği için) zu + Infinitiv ile yapılamaz.

Thomas hofft, dass ich meinen Freund heute treffe. Thomas bugün arkadaşımla buluşacağımı umuyor.

Thomas hofft, meinen Freund heute zu treffen.

Ich hoffe, dass ich meinen Freund heute treffe. Bugün arkadaşımla buluşmayı umuyorum.

Ich hoffe, meinen Freund heute zu treffen. Bugün arkadaşımla buluşmayı umuyorum.

zu + Infinitiv Yapısıyla Kullanılamayan Fiiller

Bazı fiiller zu + Infinitiv yapısıyla kullanılamazlar. Böylesi fiillerle zu + Infinitiv yerine dass bağlacı kullanarak cümle yapabilir. Bu fillerden yaygın olanları aşağıda derlenmiştir:

Verben des Sagens	Verben der Wahrnehmung
antworten	bemerken
berichten	beobachten
erzählen	entdecken
finden	erfahren
fragen	erkennen
sagen	fühlen
	feststellen
	hören
	merken
	riechen
	sehen

zu + Infinitiv Örnek Cümleleri

🔊	Thomas ist sicher, die Arbeit rechtzeitig erledigen zu können. Thomas işi zamanında bitirebileceğinden emin.
🔊	Der Angeklagte behauptet, die Tat nicht begangen zu haben. Sanık suçu işlemediğini iddia ediyor.
🔊	Ich hatte den Eindruck, dort nicht erwünscht zu sein. Orada istenmediğim izlenimine kapıldım.
🔊	Es freut mich, dir hier zu begegnen. Sana burada rastladığıma sevindim.